Piotr Celiński – zdjęcia z różnych stron świata
Danakil
Podobno to najmniej przyjazne miejsce na całej planecie. Podobno Afarowie, którzy tam żyją, mówią że \"lepiej umrzeć niż żyć bez zabijania\". Gorący wiatr, upał, wszechobecny pył i brak cienia to tylko cena, którą warto zapłacić za zobaczenie tego, co tam jest.
Góry Siemen
Zupełnie inne niż wszystkie góry, które widziałem dotychczas. Czytając różne źródła można sobie pomyśleć: "najwyżej położona sawanna świata oferująca widoki lepsze niż Wielki Kanion". Lecz można tu spotkać dzieci pasące owce odziane w skóry jak wiele lat temu i pawiany o krwawiących sercach. Przy odrobinie szczęścia spotkamy koziorożce z imponującymi porożami.
Skandynawia
Całkiem blisko, w Europie, jest miejsce, które przez cały rok oferuje coś interesującego. Latem wspaniałe widoki morza wplątanego pomiędzy góry a zimą - namiastkę Arktyki.
Na niebie i w powietrzu
Czy to bardzo daleko czy zupełnie blisko warto popatrzeć na to, co dzieje się na niebie i w powietrzu. Zjawiska atmosferyczne i astronomiczne są zawsze wspaniałym spektaklem natury.
Himalaje Nepalu
Najwyższe góry świata zawsze będą przyciągać. Trudno wprawdzie szukać samotności na trekkingowych szlakach, ale Himalajów trzeba zakosztować. Chociażby po to, żeby zrozumieć jak sama nasza obecność wpływa na delikatny świat dookoła nas. Jest bardzo kruchy.
Berlin
Miasto pełne przestrzeni dla wszystkich, bez względu na rasę, kasę i szeroko pojęte upodobania, gdzie pomniki, nawet upamiętniające najstraszniejsze momenty, są pełne życia, gdzie dworzec kolejowy może być piękny i funkcjonalny...
Cóż, może lepiej było przegrać wojnę...
Cóż, może lepiej było przegrać wojnę...
Kanał Augustowski
Jeszcze do niedawna jego wschodnia część, najbliżej granicy z Białorusią sprawiała wrażenie końca świata. Teraz wszystkie śluzy są czynne, ale nie ma już tamtego klimatu...
Beskidy, Bieszczady, Gorce...
Te najbliższe góry, gdzie można wyskoczyć choćby na weekend, gdzie można obserwować to samo miejsce w tak różny, zależny od pory dnia i roku sposób.
Chiny
Kilka dni w Państwie Środka to zdecydowanie za mało, zwłaszcza gdy turystyka i zwiedzanie nie jest celem takiego wyjazdu. Jednak udało się zgromadzić kilka ciekawych obrazków.
Park Narodowy im. Urho Kekkonnena
To miejsce w fińskiej Laponii oferuje wspaniałe możliwości narciarskiego trekkingu. Chociaż góry nie są ani strome, ani wysokie, to jednak teren jest bardzo urozmaicony i stawia narciarzowi wiele wymagań
Nad Biebrzą
Jedno z nielicznych takich miejsc w Europie, gdzie można spotkać tak ogromną bioróżnorodność. I chociaż jet tu zupełnie płasko, to pejzaże też są piękne.
Indie
Chyba nie ma kraju większych kontrastów. Trzeba tu przyjechać i wyrobić sobie własne zdanie o Indiach. Każda opowieść będzie inna, jednocześnie prawdziwa i nieprawdziwa
Nepal
Najbardziej strome państwo świata. Od równin Teraju niemalże na poziomie morza po szczyty ośmiotysięczników. Wciśnięty pomiędzy dwie potęgi, miotany politycznymi zawieruchami cały czas pozostaje atrakcyjnym miejscem na trekkingi i górskie wyprawy.
Khajuraho
Choć świątynie w Khajuraho słyną z rzeźb przedstawiających kamasutrę, to jednak nie są one w większości. Seks i erotyka to takie same ludzkie sprawy jak sztuka, taniec, kultura czy wojna. Bez nazywania grzechem, piętnowania i budzenia poczucia winy religia docenia i czci tę podstawową życiową siłę. Szkoda, że to nie u nas.
Tien-Szan
W języku chińskim oznacza niebiańskie góry. Czy to dlatego, że dotykają niebios, czy też dlatego, że są niebiańsko piękne - nie wiem. Wędrując przez gościnny Kirgistan każdy znajdzie swoją odpowiedź.
Buenos Aires
Rozległe, bardzo rozprzestrzenione miasto. Nie należy oczekiwać tutaj spektakularnych zabytków. Jako atrakcje przewodniki piszą o najszerszej ulicy na świecie. Warto jednak przespacerować się po starych, kolorowych dzielnicach miasta.
Krym
Niemalże odcięty od lądu półwysep na Morzu Czarnym. Etniczny kocioł, w którym kultury, ludy i wyznania mieszały się przez wieki. Wielka szkoda, że ludzie uznali ten piękny kawałek świata za strategicznie ważne miejsce.
Karpaty
Nawet w sercu Europy są miejsca, gdzie można zapomnieć o wyścigu szczurów, gdzie ludzie żyją niemalże tak, jak przed wieloma laty - w rytmie wyznaczonym kolejnymi redykami; we własnej, nieoficjalnej strefie czasowej. Trzeba je poznać, bo nie wiadomo jak długo takimi pozostaną.
Patagonia
Zwalające z nóg wiatry, mocna yerba mate, gauchos i gauchitos. Tak wiele przewodników skrótowo opisuje tę krainę. To jednak nie wszystko. To również niesamowite góry jak Torres del Paine, Fitz Roy i Cerro Torre a także fiordy na pacyficznym wybrzeżu.
Cerro Torre i Fitz Roy
Choć Werner Herzog („Krzyk kamienia”) upodobał sobie Cerro Torre, to jednak obydwa szczyty robią ogromne wrażenie. Położone blisko siebie są jakby "argentyńską odpowiedzią" na chilijskie Torres del Paine. Odwiedzając Patagonię warto zobaczyć obydwa te miejsca.
Torres del Paine
Patrząc z daleka widać tylko potężny skalny masyw wyrastający z równiny, obcy od wszystkiego dookoła. Najbardziej znane są trzy skalne wieże. Ale warto też odbyć trekking wzdłuż jezior, z których każde ma inny, niepowtarzalny kolor.
Svalbard
Częściej słyszy się nazwę największej z wysp archipelagu - Spitsbergen. Położony w połowie drogi pomiędzy Nordkappem a Biegunem Północnym. Ktoś, kto choć raz zobaczył sterczące z morza strome góry, lodowce mieniące się w słońcu wszystkimi odcieniami błękitu, tundrę fioletową od kwitnącej skalnicy będzie tu powracał. Wiele razy.
Kamczatka
Geograficznie to półwysep, ale dotrzeć tam można tylko wodą lub powietrzem. Kraina kontrastów. Tu gorące wulkany jeszcze w lipcu pokrywa gruba warstwa śniegu. Niedaleko od elektrowni geotermalnej niedźwiedzie polują na płynące w górę rzek łososie. Tak, jakby człowiek tu nigdy nie dotarł.
Góry Kaçkar
Najwyższe pasmo Gór Pontyjskich o charakterze alpejskim. Tradycyjna, muzułmańska, gościnna i serdeczna Turcja. Ceny jednak często podawane są w Euro, a na szlaku zwykle spotyka się turystów z Izraela. Otwarci, serdeczni, pomocni odreagowują swoje codzienne życie w strefie wiecznej wojny.
Wodospady Iguazu
Kto widział „Misję” ten na pewno usłyszy tu w myślach muzykę Ennio Morricone. Chociaż miejsce to nie jest tak dzikie, jak wtedy gdy żyli tu tylko Guarani, to wciąż zachwyca widokiem i hukiem spadającej wody; potęgą natury.
Ladakh
Surowy, suchy i piękny. Gorący latem i bardzo mroźny zimą. Tylko koło rzek i strumieni ciągną się wąskie paski żyznej ziemi. A ludzie tu uśmiechają się dużo częściej niż u nas...
Góry Bajkalskie
Wyrastają z tajgi na bardziej ucywilizowanym, zachodnim brzegu Bajkału. Wystarczy jednak wejść na kilka kilometrów wgłąb tajgi, aby być zdanym tylko na siebie i częściej spotykać niedźwiedzie niż ludzi
Bajkał
Jedna piąta słodkiej wody całego świata. Niby ujarzmiony BAMem, koleją transsyberyjską i zaporą na Angarze. Jednak od jego brzegu rozciąga się dzika tajga, w której pokonanie kilku kilometrów zajmuje nieraz cały dzień. Czas płynie też inaczej, gdy pokonuje się rozległe wiatrołomy, kiedrowyj stlanik, a za most musi wystarczyć powalone drzewo.
Irkuck
Stare, drewniane domy, z pięknie rzeźbionymi okiennicami, powoli odchodzą, rok po roku zapadają się głębiej w wieczną zmarzlinę.
Ostatnie wpisy
Dookoła Wojciech(ów)
Mam trochę ponad dwie godziny przed odjazdem z miłego miejsca, jakim są Wojciechy. Za mało na wycieczkę (ta liczy się dopiero po przejechaniu 50 km), ale w sam raz na małą przejażdżkę. Wyruszam starą, poniemiecką drogą, pięknie obsadzoną drzewami. Gdzieniegdzie zachowały się nawet resztki bruku.
Pętla Jezioraka
Pętelka wokół jeziora Jeziorak jest takim awaryjnym wyjazdem weekendowym. Awaryjnym, ponieważ można podjąć decyzję w ostatniej chwili, wsiąść w pociąg i spędzić miło weekend na rowerze. Początek i koniec ma miejsce w Iławie, dokąd można dojechać każdym ekspresem jadącym do Trójmiasta. Można oczywiście trasę rozbudować i skończyć w Ostródzie, a do Iławy dostać się pociągiem.
Rolbik, Zbrzyca, Laska, Kaszuba i inne – dzień 4
Dziś dzień powrotu. Opuszczamy Kaszubę z rana i jedziemy do Wdzydz. Mam trochę czasu na niewielką przejażdżkę. Planuję pojechać wzdłuż brzegu Wdzydz. Przejeżdżam przez bramę jakiegoś ośrodka i z wysokiego brzegu, poprzez las, mam widok na jezioro. Po drugiej stronie dróżki cały czas są jakieś zabudowania. W końcu mijam je, ale muszę oddalić się od jeziora. Teren robi się coraz ciekawszy, aż w końcu docieram do poziomu jeziora. Wiedzie tędy jakiś szlak, ale jest on zdecydowanie pieszy, nie rowerowy.
