Björkliden – Lappjordhytta

3 kwietnia 2011.

Pociąg spóźnia się tylko 15 minut, co jest dużym sukcesem w porównaniu z rokiem ubiegłym (patrz Riksgränsen – Stuor Karpel). Niestety pogoda nam nie sprzyja. Temperatura jest dodatnia. Ruszamy trasą do biegania. Jedzie się dobrze, trafiają się dłuższe zjazdy.  Chwilami kropi na nas deszcz, innym razem pada śnieg, a za chwilę znowu słońce. Pogoda w kratkę i bardzo ciepło.

Trasa biegowa zamienia się w szlak, który gubi się gdzieś w śniegu. Znajdujemy jakiś ślad skutera i podążamy razem z nim. Zawsze to łatwiej niż w nieprzetartym śniegu. Drogę E10 przecinamy w zupełnie innym miejscu, niż planowaliśmy, dalej na zachód. Poszukujemy szlaku, ale trafiają się tylko losowe ślady skuterów. Idziemy na azymut, a teren jest trudny. Co chwila do góry i w dół, jakieś zarośla, małe drzewka itp. Można się trochę zmęczyć.

Docieramy w końcu do bocznej odnogi jeziora Torneträsk. Dalej pójdziemy po jeziorze. Jeszcze tylko przecinamy długi, wąski półwysep i kierujemy się w kierunku chatki Pålnostugan. Po płaskim jeziorze idzie się komfortowo. Docieramy do Pålnostugan.

Chatka jak chatka. Myśleliśmy, że tu zakończymy naszą wędrówkę po lodzie, aby dalej iść brzegiem. Jednak jedyny ślad prowadzi po lodzie, na północny zachód. Zresztą lasem, w głębokim i mokrym śniegu, w tak pofałdowanym terenie, raczej przed nocą byśmy nie zdążyli do Lappjordhytta.

Jezioro się kończy i wychodzimy na brzeg. Są jakieś pozostałości śladu nart, tak więc wygodniej jest się ich trzymać. Czeka nas jeszcze dosyć mordercze podejście pod górę. Gdzieś pośród przysypanych śniegiem choinek przekraczamy granicę szwedzko – norweską. Powoli zapada zmrok.

Już po ciemku docieramy do Lappjordhytta. Do dyspozycji są dwa domki, jeden zajęty przez kilkoro Norwegów. Zajmujemy ten wolny. Jeszcze tylko dowiadujemy się od sąsiadów, że dziś chcieli pójść dalej, ale padający śnieg i niezbyt sprzyjające warunki ich zatrzymały w chatce.

Niefiltrowana statystyka z GPS: